Ogniwa fotowoltaiczne dzielą się na kilka rodzajów w zależności od budowy i zastosowanego materiału. Ze względu na te cechy różnią się też sprawnością, ceną oraz możliwościami zastosowania w budynkach.

Ogniwa I generacji (grubowarstwowe) są wytwarzane z kryształów krzemu. Technologia ta jest najstarsza, więc także najlepiej przetestowana. Jest również najbardziej znana i najłatwiej dostępna – mamy do dyspozycji ofertę wielu producentów. Takie ogniwa mogą także współpracować z różnymi inwerterami. Są mało odporne na zacienienie (nawet niewielkie, wynikające z zabrudzeń powierzchni).

Reklama: Szukasz miejsca wolnego od hałasu? Sprawdź koniecznie mieszkania na sprzedaż Poznań , gdzie znajdziesz mnóstwo ofert i bez problemu znajdziesz miejsce spokojne do zamieszkania.

Dzielą się one na:

• monokrystaliczne – wykonane z jednego dużego kryształu krzemu; najbardziej sprawne ogniwa mają kształt prostokąta, lecz wymaga to ich wycięcia z kryształów, które naturalnie są wielokątami – prowadzi to do strat materiału; ogniwa w kształcie wielokątów są mniej sprawne; ogniwa monokrystaliczne są najdroższe; mają kolor czarny;
• polikrystaliczne – złożone z wielu kryształów, zawsze prostokątne, o nieregularnej strukturze; tańsze, ale mniej wydajne niż monokrystaliczne; mają kolor niebieski;
• quasi-monokrystaliczne, hybrydowe – połączenie technologii wymienionych powyżej (środek ogniwa jest zbudowany z jednego kryształu, krawędzie są polikrystaliczne); są one sprawniejsze od ogniw polikrystalicznych, natomiast tańsze od monokrystalicznych.

Ogniwa II generacji (cienkowarstwowe) są produkowane z materiałów takich jak krzem amorficzny, CIGS (mieszanina miedzi, indu, galu i selenu) czy tellurek kadmu. Wykorzystują one rzadko występujące pierwiastki, ale ich mniejsze zużycie i bardzo cienka warstwa w porównaniu do ogniw I generacji przekłada się na niższą cenę. Ich zaletą jest duża odporność na zacienienie. Dają one również większe możliwości pod względem instalacji, gdyż są elastyczne. Problemem jest ich mniejsza dostępność, gdyż niewielu producentów ma je w ofercie. Poza tym współpracują jedynie z inwerterami transformatorowymi.

• ogniwa z krzemu amorficznego – są niedrogie, ale cechują się niską sprawnością; kolor bordowy, nie ma widocznej struktury kryształów;
• ogniwa CdTe (z tellurku kadmu) – zwykle jedno duże ogniwo koloru czerwonego; również dość niska sprawność;
• ogniwa CIGS – charakteryzują się niezłą sprawnością, ale wymagają dużej powierzchni.

Reklama: A może szukasz domu lub mieszkania w centrum miasta? Zobacz już teraz pokoje do wynajęcia Warszawa , te miejsca z pewnością przypadną Tobie do gustu.

Ogniwa III generacji są na razie na etapie badań i praktycznie niedostępne na rynku. Są one pozbawione złącz p-n. Ich produkcja jest prosta i niedroga, lecz sprawność i żywotność jak dotąd niska. Zaliczają się do nich:

• • barwnikowe (DSSC – Dye Sensitized Solar Cells) – w ich przypadku absorberem jest barwnik, na podobnej zasadzie co w zjawisku fotosyntezy; związki chemiczne wychwytują promieniowanie słoneczne i konwertują je na energię elektryczną; działają one także przy świetle rozproszonym i odbitym; są przezroczyste i mogą być wytwarzane w różnych kolorach, więc nadają się do wykorzystania jako szyby lub elementy dekoracyjne;
  • organiczne (OPV) – z wykorzystaniem materiałów organicznych; mogą być elastyczne, więc dają bardzo duże możliwości, ale nadal trwają prace nad zwiększeniem ich żywotności i wydajności.